του Jorge Bucay

Ένας άνθρωπος περπατούσε στα σοκάκια μίας επαρχιακής πόλης.
Είχε χρόνο, και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα,
σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία.
Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα
που η ταμπέλα του ήταν λευκή.
Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο στο κρύσταλλο
για να δει μέσα στο σκοτάδι.
Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε:
«Το μαγαζί της αλήθειας»
Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος.
Σκέφτηκε ότι -αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία- ήταν αδύνατον να φανταστεί
τι μπορεί να πουλούσαν.
Μπήκε μέσα.
Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πάγκο και ρώτησε:
- Συγνώμη. Είναι αυτό το μαγαζί της αλήθειας;
- Μάλιστα κύριε. Τι λογής αλήθεια ζητάτε; Μερική αλήθεια, σχετική αλήθεια,
στατιστική αλήθεια, ή την Απόλυτη Αλήθεια;
«Ώστε λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια.» σκέφτηκε. Ποτέ δεν είχε φανταστεί κάτι τέτοιο.
«Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο!»
- Θέλω όλη την Αλήθεια, αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς δισταγμό.
«Είμαι τόσο απαυδισμένος από τα ψέματα και τις κοροϊδίες», σκέφτηκε.
«Δε θέλω γενικεύσεις ή δικαιολογίες, μήτε απάτες και γλυκόλογα»
- Την Απόλυτη Αλήθεια!, διόρθωσε.
- Μάλιστα, κύριε. Ακολουθήστε με.
Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος.
Τον πήγε σε έναν πωλητή με αυστηρό ύφος και είπε:
- Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει.
Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει.
- Ήρθα να αγοράσω την Απόλυτη αλήθεια.
- Βεβαίως, ...αλλά γνωρίζετε την τιμή;
- Όχι, πόσο κοστίζει; αποκρίθηκε τυπικά.
Μέσα του ήξερε ότι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.
- Λοιπόν, για την Απόλυτη Αλήθεια, είπε ο πωλητής, το αντίτιμο είναι:
...ότι ποτέ πια δεν θα έχετε την ησυχία σας.
Ένα ρίγος τον διαπέρασε. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό.
- Εεε... ξέρετε... ευ- ευχαριστώ... ψέλλισε.
Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος.
Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την Απόλυτη Αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση,
κάποιους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει.
Ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό...
«Ίσως αργότερα», σκέφτηκε...