του Cpt_Nemo

Το 1611 ο Σέξπιρ έγραψε την "Καταιγίδα". Μέσα από τα λόγια του Πρόσπερο λέει:
«Είμαστε φτιαγμένοι από τα υλικά των ονείρων και ύπνος κυκλώνει τη σύντομη ύπαρξή μας.
Γιατί όλα τα υλικά αέρας είναι».

Τριακόσια χρόνια αργότερα, βρήκαμε αυτά τα «υλικά των ονείρων» από τα οποία είμαστε όλοι φτιαγμένοι. Και είναι μόλις τρία: δύο κουάρκ κι ένα ηλεκτρόνιο. 
Τρία εξωφρενικά μικρά πραγματάκια, δημιουργούν όλη την ύλη του Σύμπαντος. 

Εκείνη ακριβώς την εποχή η ανθρώπινη επιστημονική σκέψη έμελλε να βρεθεί
μέσω μίας νοητικής καταιγίδας, εφάμιλη αυτών των Αρχαίων τραγικών ποιητών.
Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές αυτών των ανακαλύψεων, ως σύγχρονοι Οιδήποδες,
προσπαθούσαν να διαψεύσουν τους εαυτούς τους. Αλλά εις μάττειν, ο κύβος ερρίφθη.

Ήταν η δεύτερη φορά όπου το ανθρώπινο μυαλό άγγιζε τα μύχια μυστικά του Σύμπαντος.
Η πρώτη ήταν με τον Νεύτωνα, όταν απέδειξε για πρωτη φορά την ενότητα στην μηχανική του μακρόκοσμου. Αλλά τούτη τη φορά συνέβη το αναπάντεχο: όλη η κοσμοθεωρία που είχε χτιστεί ως τότε και που ήξεραν πως λειτουργεί, γκρεμίζοταν μπροστά στα μάτια τους.
Ο κόσμος χωρίστηκε στα δυο, για ακόμη μια φορά...  

Ο δυϊσμός είναι μία κατάσταση όπου ο άνθρωπος την έχει εκφράσει με πάρα πολλούς τρόπους. Από την αρχή στο σχολείο, μας μαθαίνουν για αντίρροπα πράγματα, για το καλό & το κακό, το αρσενικό & το θηλικό, τους πόλους ενός μαγνήτη όπου κι αν τον κόψεις στα δύο εκείνος ξανα γίνεται "διπλός". Στις θρησκείες και στη φιλοσοφία το ίδιο, η κόλαση κι ο παράδεισος, ο ρομαντισμός κι ο ρεαλισμός και τόσα άλλα.  

Είναι όμως έτσι; Μήπως αυτό που έχουμε μάθει και που φαίνεται ότι ισχύει, είναι στην πραγματικότητα οι δικές μας αδυναμίες και σκιές πάνω σε έναν ενιαίο κόσμο χωρίς αντιφάσεις;